Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Η ΑΥΓΗ»
(11 Απριλίου 2014)

O λαϊκισμός της «εξόδου στις αγορές»

Το «όλον σύστημα» χάριν της συγκυβέρνησης και χάρις τις προσεχείς εκλογές, έδωσε «παρόν στήριξης» ασφαλώς όχι υπέρ του Ελληνικού Λαού, αλλά υπέρ της αύξησης του ελληνικού χρέους και υπέρ των κερδοσκοπικών προσδοκιών των hedgefunds. Και επειδή ο λαϊκισμός της συγκυβέρνησης «καλά κρατεί»(!), αναγκαίο είναι για την αποκατάσταση των πραγμάτων στην αληθινή τους διάσταση να λεχθούν τα εξής:

1. Προσφυγή στις «αγορές» πρέπει να λαμβάνει χώρα μόνο όταν υφίσταται άμεσο πρόβλημα ρευστότητας. Ενταύθα πρέπει να καταγραφεί αυτό που επιμελώς αποσιωπάται, αλλά που αφορά τη βάση του Ενωσιακού Δημοσιονομικού Δικαίου. Ότι δηλαδή η έξοδος στις αγορές δεν είναι «η πανάκια» ακόμη και για το σύστημα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Άξιο επισημείωσης είναι ότι το Ενωσιακό Δημοσιονομικό Δίκαιο, με το Δημοσιονομικό Κανονισμό 1605/2002, θεσπίζει ότι: «η σύναψη δανείων δεν συμβιβάζεται με το σύστημα των ιδίων πόρων των Κοινοτήτων». (Περί αυτού όμως ουδείς ομιλεί!...)
2. Προκειμένου να υπάρξει «έξοδος στις αγορές», θα πρέπει να προϋπάρχει ένα cost/benefitanalysis, ώστε να προκύπτει η αιτία της ανάγκης του συγκεκριμένου δανεισμού από τις αγορές, αλλά και στο που θα κατευθυνθούν τα χρήματα αυτά.
3. Στο πλαίσιο του ευρωσυστήματος θα πρέπει να έχουν προηγηθεί όλες οι αναγκαίες πρόνοιες του πρωτογενούς και παράγωγου Ευρωπαϊκού Ενωσιακού Δικαίου που αφορούν στην άσκηση της οικονομικής και νομισματική πολιτικής (βλ. άρθρο 119 ΣΛΕΕ και επ. καθώς και άρθρο 136 ΣΛΕΕ και επ.).

Τούτα τα δεδομένα θα πρέπει να αποσαφηνιστούν, ώστε να κατανεμηθούν και οι ευθύνες του όλου εγχειρήματος.

Ωστόσο, η θρυλούμενη «έξοδος στις αγορές» της Ελλάδας, χαρακτηρίζεται από τα παρακάτω ζοφερά δεδομένα:

α) Ως προς το επιτόκιο:

Το επιτόκιο που εγγίζει στο 5% (προδήλως ανώτερο απ’ αυτό με το οποίο ήδη δανείζεται η Ελλάδα μέσω του «συστήματος στήριξης»), είναι απαράδεκτο για το μείζονα δημοσιονομικό λόγο, ότι το επιτόκιο πρέπει να σχετίζεται με την αύξηση της παραγωγικότητας. Δηλαδή, μια Χώρα με ρυθμό ανάπτυξης 5% μπορεί να δανείζεται με επιτόκιο 5%. Αντιθέτως μια Χώρα με μηδενική ή υπό το μηδέν ανάπτυξη (όπως είναι η Ελλάδα), όταν δανείζεται με επιτόκιο 5% αναλαμβάνει το βάρος επαχθούς δανεισμού.

β) Το Ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο:

Ουδείς σώφρων μπορεί να υποστηρίξει ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο. Εξού λόγου και το έτος 2011 (π.χ.) υπήρχε «αποκλεισμός» της Ελλάδας από τις αγορές. Το χρέος τότε ανερχόταν στα 280 δις ευρώ και η ανεργία στο 13%. Σήμερα η Ελλάδα (το έτος 2014) «εξέρχεται στις αγορές» με χρέος που εγγίζει τα 354 δις ευρώ και η ανεργία υπερβαίνει το 28%. Ταυτοχρόνως η ζοφερή εικόνα ολοκληρώνεται με την έκθεση της unicef, με βάση την οποία 685.000 ελληνόπουλα διαβιούν σε οικογένειες χωρίς κανένα εργαζόμενο! Το απόλυτο της ανθρωπιστικής κρίσης!...

γ) Για τις περαιτέρω συνθήκες:

Ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, προσφάτως το ΔΝΤ με διαπιστώσεις του IndependentEvaluationOffice, αναγνώρισε τα σφάλματα της ακολουθούμενης πολιτικής στην Ελλάδα, όπως αναγνώρισε και τα σφάλματα που αφορούσαν στην Ασιατική κρίση του έτους 2007, και στην κρίση της Αργεντινής του έτους 2010. Συνεπώς, η επιχειρούμενη πολιτική με κεντρικό άξονα στην παρούσα φάση τον «πανηγυρισμό της εξόδου στις αγορές», αφορά αναπαραγωγή εσφαλμένων πολιτικών. Δηλαδή, η όλη διαδικασία στηρίζεται σε εσφαλμένη προϋπόθεση.

το αναπάντητο ερώτημα και ο λαϊκισμός

Στην προκείμενη περίπτωση τίθεται το βασικό ερώτημα, το οποίο θα πρέπει να απαντηθεί από τους πολιτικούς που χαράζουν την ευρωπαϊκή νομισματική και οικονομική πολιτική, αλλά και από τη συγκυβέρνηση. Ταυτοχρόνως το ερώτημα αυτό θα πρέπει να απαντηθεί και από τους πανσόφους της Μακρο-Μικροοικονομίας και του Δημοσιονομικού Δικαίου. Το ερώτημα δε έχει ακριβώς ως εξής:

Πώς ο άνεργος μισθωτός και πώς ο άεργος ελεύθερος επαγγελματίας μπορούν να συμβάλουν στην αποπληρωμή του χρέους;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι καταλύτης, προκειμένου να καταδειχθούν: αφενός μεν η άκρως επικίνδυνη πολιτική που ακολουθείται μέχρι σήμερα για την κρίση στην Ελλάδα και αφετέρου το αδιέξοδο εγχείρημα της θρυλούμενης «εξόδου στις αγορές», καθόσον προκύπτει περαιτέρω επιβάρυνση του επαχθούς χρέους και αδυναμία εξυπηρέτησής του.

Με τούτα τα δεδομένα η έγκριτη WallStreetJournal σχολίασε την έξοδο της Ελλάδας στις «αγορές», με τον τίτλο: «Greece’ sBondsPoseYieldRiddle». Δηλαδή, το έγκριτο αυτό διεθνές οικονομικό έντυπο, διερωτάται αλλά και τοποθετείται για το «γρίφο» και το «αίνιγμα» της απόδοσης των Ελληνικών ομολόγων. Κοντολογίς είναι στρεβλό το όλο εγχείρημα. Συμπέρασμα: Είναι επικίνδυνος ο λαϊκισμός της συγκυβέρνησης σε βάρος του ελληνικού λαού, ενόψει των προσεχών εκλογών!..